◄ تیکآف ایرلاینهای خارجی از ایران
تاریخ انتشار: ۳۱ تیر ۱۳۹۷ | کد خبر: ۱۹۷۹۲۶۵۶
تیننیوز | زمانی که عباس آخوندی، وزیر راهوشهرسازی در سال ۹۴ در صحن علنی مجلس برای ارائه گزارشی درباره قراردادهای امضا شده میان ایرانایر و فرانسه برای خرید هواپیما حاضر شد یکی از دلایل توجیه خرید هواپیما را اینگونه عنوان کرد: «در پی آن هستیم که در سطح منطقه و جهان رقابت کنیم». به گزارش تیننیوز او خطاب به نمایندگان مجلس گفت: برآورد سازمان هواپیمایی کشور این است که از سال ۹۰ تا ۹۳ بیش از ۱۲ میلیارد دلار توسط ایرانیان از شرکتهای هواپیمایی خارجی بلیت خریداری شده و برآورد شرکت هما این است که ایرانیان حدود چهار میلیارد دلار برای پرواز به خارج، از شرکتهای خارجی بلیت خریداری میکنند، درحالیکه سهم ایرانایر ۴.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمیشوند!
او به این نکته اشاره داشت که لازم است سهم ایران از این زنجیره جهانی و ارزشافزوده جهان را افزایش داده تا ایرانیان برای پرواز به کشورهای جهان به شرکتهای خارجی متوسل نشوند.
یکی از مهمترین اهداف خرید هواپیما و نوسازی ناوگان هوایی کشور پس از برجام، این بود که ایرلاینهای داخلی بتوانند سهم ایرلاینهای خارجی برای حضور در ایران را کمتر کنند و پس از سالها سهم خود را از بازار جهانی پس بگیرند. اما اکنون این سوال پیش میآید که با توجه به تحریمهای مجدد صنعت هوایی کشور و از سوی دیگر فرسودگی ناوگان و تعداد کم هواپیماها در چرخه صنعت حملونقل هوایی کشور، چه میزان خروج ایرلاینهای خارجی از ایران را توجیهپذیر میکند؟ ایرلاینهای ایرانی آیا میتوانند با وضعیت موجود جای ایرلاینهای خارجی را بگیرند؟
این سوالها درحالی مطرح میشود که هنوز زمان زیادی از تحریمهای مجدد صنعت هوایی نمیگذرد اما چند ایرلاین مطرح خارجی اعلام کردند یا از ایران خواهند رفت و یا در پی کاهش چشمگیر پروازهای خود به ایران هستند.
چندی پیش شرکت هواپیمایی KLM بهعنوان پرچمدار کشور هلند، اعلام کرد قصد دارد پروازهای خود را به ایران متوقف کند. این شرکت هواپیمایی هلندی در بیانیهای اعلام کرد در پی بازگشت تحریمهای ایران از سوی دولت آمریکا، ادامه پروازهای این شرکت به تهران، چشمانداز اقتصادی نداشته و نتایج منفی به بار خواهد آورد، از همینرو با توجه به تبعات و چشمانداز مالی منفی برای عملیات در تهران، آخرین پرواز ۲۲ سپتامبر از آمستردام بلند شده و در۲۳ سپتامبر در فرودگاه شیفول آمستردام به زمین خواهد نشست.
در حالی آخرین پرواز تهران-آمستردام توسط این شرکت هواپیمایی در روز ۳۱ شهریورماه انجام میگیرد که KLM در سال ۲۰۱۳ نیز یکبار ایران را ترک کرد، اما در سال ۲۰۱۶ پس از برجام و پایان تحریمهای ایران مجددا در آبان ماه سال ۹۵ نخستین پرواز این شرکت هواپیمایی که یکی از پرسابقهترین ایرلاینها در دنیاست در فرودگاه بینالمللی حضرت امام به زمین نشست. بسیاری بازگشت KLM را بهعنوان علامت پایان تحریمها در آن سال اعلام کردند که حال با گذشت حدود دو سال از حضور دوباره این شرکت هواپیمایی مجددا ایران را ترک خواهد کرد. پس از KLM هم آسترین، شرکت هواپیمایی اتریشی اعلام کرد قصد دارد در آینده نزدیک پروازهای خود را به اصفهان و شیراز متوقف کند.
این شرکت هواپیمایی دلیل اصلی حذف این دو مسیر را اقتصادی عنوان و اعلام کرد در راستای این موضوع برای برخی از مسیرهای آمریکای شمالی ۱۰درصد افزایش ظرفیت پذیرش مسافر در نظر گرفته است.
درحالیکه شرکت هواپیمایی آسترین دلایل صرفه اقتصادی را مهمترین عامل توقف این دو پرواز مطرح کرده است، رضا بدیعیفر، مدیرکل فرودگاه بینالمللی شیراز در این رابطه گفته که پروازهای اتریشی با استقبال بسیار خوبی از این فرودگاه انجام میشد از همینرو دلایل اقتصادی نمیتواند عامل اصلی توقف این پروازها باشد.
او افزود: این شرکت اعلام کرده بهدلیل یکسری مشکلاتی که در پروازهای اروپا و کانادا داشته تصمیم به این کار گرفته است. در کنار اینها ایرآستانا که یکی از شرکتهای هواپیمایی قزاقستان است قبل از اعلام KLM و آسترین پروازهای مستقیم از تهران به الماتی را از مردادماه سال جاری قطع کرد. پیشتر از اعلام شرکت هواپیمایی قزاقستانی مبنی بر لغو پرواز به ایران، شرکت هواپیمایی ایرفرانس در اوایل اردیبهشتماه سال جاری با انتشار اطلاعیهای اعلام کرد که پس از «دو سال فعالیت با بازده اقتصادی ضعیف» پروازهای مستقیمش به تهران را از ماه اکتبر سال جاری بهصورت موقت به حالت تعلیق درخواهد آورد.
این شرکت هواپیمایی حامل پرچم فرانسه اعلام کرد که پروازهای ایرفرانس بین پاریس و تهران از این پس منحصرا در زمان تابستان برقرار خواهد بود این درحالیاست که پروازهای سهبار در هفته میان فرودگاه بینالمللی تهران و شارلدوگل پاریس در هشتم آوریل ۲۰۱۶ افتتاح شد که حال با گذشت دو سال، این شرکت فرانسوی پروازهای خود به ایران را تا حد بسیار زیادی کاهش داده است. بعد از برجام تعداد زیادی از ایرلاینهای مطرح خارجی مجددا پروازهای خود را به ایران از سر گرفتند که براساس آمارها در سال ۹۶ حدود ۴۰ هزار و ۳۵۰ پرواز توسط ایرلاینهای خارجی و ۴۶ هزار و ۳۰۸ پرواز توسط ایرلاینهای داخلی انجام شد.
در سال ۹۵ حدود ۸۲ هزار پرواز بینالمللی توسط ۵۱ شرکت هواپیمایی خارجی و ۱۶ ایرلاین داخلی انجام گرفت که در این میان شرکت هواپیمایی ماهان با ۱۷درصد، ایرانایر با ۱۳.۶، ترکیش ایرلاینز با ۸.۲ و قشم ایر با ۶.۹ درصد بیشترین سهم را در پروازهای خارجی داشتند. یکی از نکات بسیار مهم در پروازهای بینالمللی ایران حضور پررنگ و چشمگیر ایرلاینهای منطقه نظیر هواپیمایی امارات، قطرایرویز، ترکیشایر و ... است که توانستهاند از مشکلات و کاستیهای صنعت حملونقل هوایی ایران استفاده و سهم ایرلاینهای داخلی را از بازار منطقه به دست بگیرند. بسیاری معتقدند اگر ما درحالحاضر راه ورود ایرلاینهای خارجی را به کشور ببندیم با توجه به تعداد کم ناوگان هوایی، فرسودگی هواپیماها، عدم دیپلماسی هوانوردی و از سوی دیگر تعداد بسیار کم هواپیمای فعال که امکان تردد در مسیرهای بینالمللی را دارند، امکان ورود به این بازار را نخواهیم داشت.
هفتهنامه حمل و نقل
اکرم فیض آبادیمنبع: تین نیوز
کلیدواژه: حمل و نقل هوایی صنعت هوانوردی ایرلاین های خارجی هفته نامه حمل و نقل
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را بهطور اتوماتیک از وبسایت www.tinn.ir دریافت کردهاست، لذا منبع این خبر، وبسایت «تین نیوز» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۱۹۷۹۲۶۵۶ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتیکه در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
چرا چشم مردم به دیدن ۵۰ فروند هواپیمایی که دولت میگوید وارد کشور کرده، روشن نمیشود؟
به گفته رییس سازمان هواپیمایی کشوری در حال حاضر ۱۸۰ فروند هواپیمای عملیاتی در ایران وجود دارد؛ در حالی که خود او پیش از این گفته بود که با توجه به جمعیت فعلی کشور نیاز به ۵۵۰ فروند هواپیما داریم.
به گزارش اعتماد، سال گذشته قرار بود تعداد هواپیماها به ۲۵۰ فروند برسد که این اتفاق نیفتاد. اما درباره آمار و ارقام هواپیماهای فعال کشور نیز نظرات مختلفی وجود دارد.
نمای کلی صنعت هوانوردی ایران در بخش تقاضا به گونهای است که بلیت هواپیما حتی برای آنهایی که پولش را دارند به سختی پیدا میشود و بدون اتصال به شبکه دلالی پر قدرتی که ظاهرا کسی قرار نیست جلوی آنها بایستد؛ خبری از بلیت نیست. ایرلاینها به واسطه «قیمت گذاری دستوری» بلیت هواپیما با زیان انباشته فعالیت میکنند و تحریمها کاری کرده که سوختگیری برای پروازهای بینالمللی به سختی انجام شود و در پروازهای داخلی، با وجود تعداد زیاد فرودگاههای کشور، بسیاری از آنها فعالیت خاصی ندارند، چون اصولا مسافری ندارند و ایرلاین خاصی حاضر به برقراری پرواز نیست.
فقط ۷ یا ۸ هواپیمای سرحال داریم!در بخش عرضه، کارشناسان میگویند به غیر از ۳ هواپیمای ایرباس برجامی، ۱۳ فروندایتیآر و چند فروند ایرباس ۳۴۰ ماهان، کل ناوگان کشور باید بازیافت شود. «بازیافت» هواپیما بدین معنی است که بدنه هواپیما که از جنس آلومینیوم است به قطعات کوچک بریده شده و به کارخانههای مربوطه جهت ذوب و تبدیل به آلومینیوم نو شود. همچنین سایر قطعات اعم از سیمهای مسی، قطعات فولادی، پلاستیکها و... نیز تا جای ممکن بازسازی شوند.
کارشناسان حوزه هوانوردی میگویند حدود ۲۰ فروند هواپیمای مسافربری در کشور ارزش عملیاتی دارند که ۱۳ فروند آن توربوپراپ با ظرفیت ۷۰ نفر هستند که به دلیل نبود قطعات زمینگیر شدهاند. میماند ۷، ۸ فروند هواپیما که باید پروازهای داخلی و خارجی را به صورت همزمان انجام دهند که البته آنها هم با کمبود قطعات مواجه هستند. به عبارت دیگر، در حالی که کشورهای امارات، قطر و ترکیه در مجموع بالای هزار فروند هواپیمای سرحال دارند، تعداد هواپیماهای قابل اتکای ایران ۷ یا ۸ فروند است و باقی هواپیماهای کشور شدیدا فرسوده شدهاند.
کاهش پروازهای داخلیدر بخش شاخص «نشست و برخاست» که میزان تردد هواپیماها در فرودگاهها را به تصویر میکشد نیز شرایط مشابهی طی سال ۱۴۰۱ حاکم بوده و البته بیشتر نشست و برخاست هواپیماها به سمت پروازهای بینالمللی رفته که عمدتا توسط «ایرلاینهای خارجی» انجام میشود. به گفته وزارت راه و شهرسازی، میزان نشست و برخاست هواپیما در پروازهای داخلی در سال ۱۴۰۱ نسبت به ۱۴۰۰ ریزش ۹ درصدی داشته و از ۳۰۵ پرواز به ۲۷۸ پرواز کاهش پیدا کرده است. در مقابل، نشست و برخاستها در پروازهای بینالمللی ۶۴ درصد رشد کرده است.
ریزش پروازها در دهه ۹۰آمارهای وزارت راه و شهرسازی به وضعیت شاخصهای بخش هوانوردی در دهه ۹۰ نیز پرداخته که در نوع خود آمارهای جالبی ارایه میکند و شاید بتوانیم پاسخ سوالی که ابتدای گزارش پرسیدیم را در این بخش بیابیم. تعداد نشست و برخاست در پروازهای داخلی در حالی طی سال ۱۴۰۱ به ۲۷۸ هزار فروند هواپیما رسیده که در سال ۱۳۹۶ یعنی بهترین عملکرد دهه ۹۰، این رقم ۳۹۶ هزار فروند بوده. در واقع مقایسه این دو رقم از یک کاهش ۲۵ درصدی خبر میدهد. در پروازهای بین المللی نیز این وضعیت تکرار شده است. بهترین عملکرد دهه ۹۰ در این شاخص مربوط به سال ۱۳۹۳ است که ۲۹ هزار فروند هواپیما نشست و برخاست داشتهاند. اما در سال ۱۴۰۱ این عدد به ۲۳ هزار فروند رسیده که ۲۱ درصد کاهش یافته است.
در شاخص اعزام و پذیرش مسافران داخلی نیز بهترین عملکرد برای سال ۹۶ است که ۴۴ میلیون و ۲۷۳ هزار نفر جابهجا شدهاند. عددی که با کاهش ۲۸ درصدی به کمی بیش از ۳۲ میلیون نفر در سال ۱۴۰۱ رسیده است. در بخش مسافران خارجی این وضعیت بدتر است. بهترین عملکرد این بخش مربوط به سال ۱۳۹۳ است که ۴ میلیون و ۴۱۲ هزار نفر در پروازهای بینالمللی اعزام و پذیرش شدهاند و در سال ۱۴۰۱ با کاهش ۳۷ درصدی این عدد به ۲ میلیون و ۷۷۵ هزار نفر رسیده است.
۵۰ هواپیمای وارداتی کجا هستند؟در یکی- دو سال گذشته صنعت هوانوردی ایران با شدیدترین تحریمهای ظالمانه علیه ایران روبرو بوده و در کنار آن قیمتگذاری دستوری بلیت هواپیما، بسیاری از ایرلاینها را زیانده کرده است. اما مثلا به جای مدیریت این شرایط که پیش از این به هنگام امضای برجام صورت گرفت؛ ادعاهای عجیبی مانند «واردات ۵۰ هواپیما» در دو سال گذشته مطرح میشود و در کنار آن با طعنه به دولت قبلی گفته میشود که «این دولت به دنبال عکس یادگاری با هواپیمای برجامی نیست!»، اما واقعیت این است که صنعت هوایی ایران که تجربه اضافه شدن ۱۶ هواپیمای برجامی را در مدت دو سال و تاثیر آن را بر صنعت هوایی حس کرده، اثرات اضافه شدن ۵۰ یا ۶۰ فروند هواپیما در دو سال گذشته قاعدتا چیزی نیست که فعالان این صنعت و مردم نتوانند آن را حس کنند؛ بنابراین اینگونه اظهارات چندان درست به نظر نمیرسد.
نمای کلی صنعت هوانوردی ایران نشان میدهد که مدیریت هوانوردی در کنار توان رایزنیهای مقتدرانه سیاسی در بالاترین سطح ممکن، نیازمند به کارگیری تخصص و علم است و دیر یا زود مجبور خواهیم شد بالاخره در برابر این قاعده سر تسلیم فرود آوریم.